Paris’te 1917 senesinde “Midinettes” lakaplı kadın işçiler tarihe geçen bir grev düzenlediler. “Midi” ve “dinette” sözcüklerinin birleşmesinden oluşturulan midinette, öğlen bir “yemekçik” ile “memnun olan” genç kadın terzi ve satıcı işçilere verilen isimdi. “Couture parisienne” için, yani Paris’te moda evlerinde, günlük 10 saat civarı çalışarak genellikle pek bir işle meşgul olmayan zengin kadınların elbiselerini dikerlerdi. Savaş koşullarının getirdiği kısıtlamalar ve zorluklar ile Mayıs 1917’de, zaten çalışma saatleri fazla, koşulları kötü iken, cumartesi öğleden sonraki mesaileri ortadan kaldırıldı. Bu, maaşlarından da kesinti yapılacağı anlamına geliyordu. Bu “teknik olarak işsizlik” durumu (savaşın sonucu olarak) hali hazırda İngiltere’de uygulanıyordu (semaine anglaise – English week deniyor, yani İngiliz haftası) ancak orada işçilerin maaşlarından kesinti yapılmıyordu. İşte midinette’ler, bu İngiltere taklidi gibi duran uygulamaya ve aslen kötü çalışma koşullarına karşı grev örgütlediler. 1917’deki ilk grev onların grevi olmasa da, hele de tekstil alanında grevlere sık rastlansa da, dönemin en çok ses getiren eyleminin Midinette’lerinki olduğu söyleniyor.
Grev 14 Mayıs 1917’de bir küçük atölyede, Jenny’nin atölyesinde, Champs-Elysées’de 250 kadınla başladı. Güzel siyah elbiseleri, şık şapkaları ve yüzlerindeki neşe ile bulvarlara çıkan ve şarkılarıyla moda evlerine ulaşarak çoğalan kadınların sayısı 20 binleri buldu. Savaş süreciyle kontrast oluşturur şekilde, yürüyüşleri Paris sokaklarında bir tür defileydi denebilir. 11 Haziran’da talepleri kabul edildi; beş buçuk günlük mesai yapacaklar ve cumartesi öğleden sonraki izinleri de maaşa dahil edilecekti. Günlük 8 saatlik mesainin kabul edilmesi ise 1919’u buldu.
Grev yürüyüşünde coşku ve neşe ile söyledikleri marştan:
Umurumuzda değil,
“İngiliz haftası”nı alacağız,
Umurumuzda değil,
Paramızı alacağız,
EVET BEYEFENDİ, BU BİR GREVDİR!
